Ik kan niet anders zeggen dan dat mijn bevalling perfect is verlopen, dat kan ik helaas niet van mijn zwangerschap zeggen.
Mijn zwangerschap verliep niet al te gemakkelijk,
de eeste 3 maanden ben ik echt supermisselijk geweest, dat trok daarna ook niet echt weg, nog steeds veel last van misselijkheid
In de vierde maand kreeg ik last van onderrugklachten, vanaf de 5de maand niets anders dan blaasontstekingen, 1x zelfs zo erg dat er daardoor een stof in mijn lijf terecht kwam die weeen konden opwekken, ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel antibiotica geslikt als tijdens mijn zwangerschap. In de 7de maand, bleek mijn bloeddruk te lang te hoog te zijn, en werd ik dus doorgestuurd naar het ziekenhuis, er bleken wat eiwitten in mijn bloed en urine te zitten, ik had dus een lichte zwangerschapsvergifteging, waardoor ik in het ziekenhuis moest bevallen, nou oke, daar leg je je dan maar bij neer.
2Januari was ik uitgerekend, maar in mijn buik gebeurde nog helemaal niks, maar vanwege de zv, wilde de gyn niet te lang wachten en besloot dus om mij maandag 8 jan. in te leiden, maar ik was nog niet rijp HELP!!! ik moest gegeld, worden, 's ochtens werd ik in het ziekenhuis verwacht en ik zou dus eigenlijk opgenomen moeten worden voor de bevalling, maar 's avonds om 5 uur werd er getoucheerd en nog steeds niet rijp, er was zelfs nog helemaal niets gebeurd, daarop heeft ze me gelijk maar even gestripd, het gellen en strippen vond ik allebei een heel vervelend gevoel, ik mocht dus weer naar huis, en de volgende dag terugkomen, Weer in de ochtend werd ik gegeld, (bah) en de hele dag maar zitten wachten in het ziekenhuis, en 's avonds was er nog steeds absoluut niets gebeurd. Woensdags mocht ik een dagje thuisblijven om er even van bij te komen, want je zit toch best wel in spanning, en donderdag's dus weer erheen, ik had al gezegd dat ik niet meer gegeld wilde worden, en donderdag wist ik dat ook echt zeker, het was allemaal al zo gevoelig in mijn buik, ik had ligte buikpijn, maar nog steeds geen centimeter ontsluiting, dus dan moest ik toch maar opgenomen worden, de gyn. wilde geen risico nemen. Vrijdag's heb ik de hele dag onregelmatige weeen gehad, 's avonds net na bezoekuur begon het pas regelmatig ineens om de 5 minuten, en ik werd dus getoucheerd, en ja hoor 2 hele centimetertjes onsluiting, maar aangezien het tijdstip leek het de gyn. beter te wachten en mij te laten slapen zodat ik uitgerust zou zijn voor de bevalling. Ik kreeg dus een prikje met Nosinan en nog een goedje om de weeen te remmen, en ik heb echt heerlijk geslapen, maar 'sochtends waren de weeen weg, maar gezien de ontsluiting kon er nu dus wel ingeleid worden, dus man gebeld die kwam gelijk en om kwart over 12 'smiddags werd het infuus aangesloten, eigenlijk kwamen de weeën heel snel op gang, en ook al heel snel om de 2 minuten, vrij heftige weeen, maar het geluk wilde dat ik helemaal in mezelf keerde. Even heeft het er nog om gespannen, ik had namelijk persdrang terwijl ik nog maar 5 cm ontsluiting had, daar maakte de gyn. zich wel even zorgen over, maar dat was slechts een kwestie van even een plasje doen, en daarna kwam het helemaal op gang. wederom keerde ik in mezelf. s'avonds rond half 9 kreeg ik echte persdrang, ik moest gewoon echt, mijn man heeft het nog een halfuur gerekt (grrrrr) voordat hij de gyn. zou roepen, maar die kwam zelf al om 9 uur, en ik had 10 cm ontsluiting, eindelijk persen, het heeft maar 3 persweeën geduurd en toen kwam mijn prachtige meisje eral uit, het eerste wat ik zei was "het is echt" ze was wel heel klein, maar 2875 gr (licht dus) en 51cm (normaal), die hele nacht heb ik niet geslapen, maar voortdurend naar haar gekeken, mij zitten verbazen over het wondertje wat naast mij lag, net zo moe als ik van de bevalling, prachtig. Ze had niet veel langer in mijn buik kunnen blijven, dan had het waarschijnlijk een minder mooi einde geweest aan dit verhaal. Ze was echt heeel erg uitgedroogd, haar handjes leken wel van leer, zo erg, door de zwangerschapsvergiftiging werkte de placenta niet meer goed en kreeg ze dus niet genoeg binnen. Maar wat een mooi meisje is ze geworden, onvoorstelbaar dat zei in mijn buik begonnen is met groeien, 9 maanden lang, het is en blijft wonderlijk