Zwangerschap en bevalling van mijn tweeling
Mijn vriend en ik hadden nog niet zo lang een relatie toen we besloten dat we samen een kindje wilde. (we konden elkaar wel al langer)
Gestopt met de pil en een maand of 4 later was het raak. Ik was een beetje misselijk, iets gegeten en het was over, test gedaan en jawel! Zwanger! 2 Dagen later had ik ineens blaasontsteking. Ik dacht nog: begint die sh*t (zwangerschapskwaaltjes) nu al? Dat beloofd niet veel goeds!
Met ongeveer 10 weken naar de VK gegaan. Doorverwezen naar de Gyn omdat we de duur van de zwangerschap niet zeker wisten (onregelmatig ongesteld). Bij de Gyn zouden ze met de echo de duur van de zwangerschap kunnen meten.
We kregen tijdends de echo de schrik van ons leven! We kregen ipv het verwachte kind, 2 kindjes.
Ik moest mijn tranen bedwingen, wat vond ik dit erg, ik wist me geen raad. Wat moest ik nou met 2 kinderen!!?? 1 was genoeg hoor! Ppff, alles viel voor mij in duigen. Ik wilde graag thuis bevallen, maar dat ging dus niet, ik had stiemem al een kinderwagen uitgezocht maar die kon ik nu ook laten staan, ik wilde graag een lief klein zwangerschapsbuikje (alsof je de keuze hebt) en dat kon ik nu wel helemaal vergeten ect ect. We liepen heel beduust het ziekenhuis uit, niet weten wat we konden verwachten en wat we nu moesten gaan doen. (we hadden verder geen info gekregen)
Uiteindelijk aan het idee gewent en we vonden het natuurlijk helemaal geweldig!! We hebben er nooit ook maar 1 sec aan gedacht om 1 van de 2 weg te laten halen.
Toen begon de zoektoch naar tweelingspullen....het bleek niet zo eenvoudig te zijn als ik had verwacht. Helaas word er niet zo vaak rekening gehouden met tweelingen en moet je je als tweelingouders maar aanpassen en soms wat behelpen.
Over de zwangerschap heb ik echt niet te klagen gehad, ik denk dat menige vrouw zich zo'n zwangerschap zou wensen. Bijna niet misselijk geweest, wel wat kwaaltjes gehad maar voordat ik er last van kreeg waren ze ook weer verdwenen. Ik ben in totaal maar 13 kilo aangekomen tijdends de zwangerschap. En mijn buik...die is niet echt super dik geworden, zelf met die 2 had ik vergeleken met andere vrouwen een klein buikje voor de duur van de zwangerschap! Mijn bloeddruk was ook altijd netjes, nooit te hoog, maar wel soms wat te laag (wat er voor gezorgd heeft dat ik 1x flauw gevallen ben)
Ik werkte parttime en heb met 20 weken zelfs een 2e baantje erbij genomen (geen mens zag dat ik zwanger was met een slobbertrui), waar ik overigens maar 4 weken gewerkt heb (was sjouw werk wat echt te zwaar werd) Tot 30 weken heb ik gewoon doorgewerkt in de horeca. Door het lange staan en lopen kreeg ik te veel last van harde buiken.
Uiteraard werd ik goed onder controle gehouden. Met 20 weken kreeg ik een echo, met 24 weken, 28 weken, 32 weken en 34 weken. En na de laatste moest ik thuis mijn spullen gaan halen en moest ik opgenomen worden in het ZH. Het 2e kindje lag achter in de groei (300 gram) en ze maakte zich zorgen om haar. Ik niet, ik voelde dat alles goed was en snapte niet waar ze zich druk om maakte....
Ik baalde als een stekker en heb zo gezeurd om naar huis te mogen, maar ze lieten me niet gaan, ik moest bedrust hebben. 2keer per dag moest ik een CTG laten maken, waar ik ook al om baalde want die banden zaten altijd te strak anders konden ze de hartjes niet meten en na een half uur kreeg ik pijn in mijn rug door die banden. Het eerste kindje lag in stuit en ik wenste dat ze me open zouden snijden en die kinderen er uit haalde zodat ik naar huis kon! (zo dacht ik toen ik daar lag).
Er werd een dopler onderzoek gedaan om te kijken of het 2e kindje wel genoeg binnen kreeg, gelukkig was alles goed. Er werd afgesproken dat ik op ma26 of di27 maart een geplande keizersnee zou krijgen (lag er maar net aan hoe druk het was in de verloskamers). 23 maart braken mijn vliezen (met 34 weken en 4 dagen) om een uur of half negen 's avonds en ik werd aan de CTG gelegd, een half uur later begonnen de weeen. Om 23.00u moest ik naar de verloskamers, de weeen kwam sneller achter elkaar. Ik wilde van de CTG af, het deed me te veel pijn in mijn rug en ik kon niet liggen zoals ik wilde want anders konden ze de hartjes niet meten, maar natuurlijk mocht dit niet, oh wat was ik toen boos! Rond half 1 hebben ze de ontsluiting gemeten en zijn gaan overleggen, de weeen werden nu ook behoorlijk gevoelig. Kort daarna kreeg ik het bericht dat ze me klaar gingen maken voor de OK. Ik dolblij want nu werd ik van de CTG afgehaald (waar je al niet aan denkt op zo'n moment!?)
Ppff zucht, de OK. Ik kreeg de ruggenprik, die niet goed ging, het deed me pijn en dit gaf ik aan. Er werd opnieuw geprikt en weer zat het voor mijn gevoel niet lekker. Ik werd wat duf en zei nog tegen een verpleegster dat ik zo kon gaan slapen. Mijn vriend heeft me tijdends de keizersnee wakker gehouden want ik viel steeds weg. Ik heb dus ook maar weinig meegekregen van de geboorte van mijn dochters, ik kan me alleen nog maar een paar fragmenten herinneren. Dit neem ik de anestesist nog altijd erg kwalijk.
Toen ik later op de uitslaapkamer lag kon ik al na een half uurtje mijn voeten bewegen, de anestesist verbaasde zich hier over en keek wat geschrokken. Even later werd ik opgehaald en kon naar mijn meiden toe gaan.
De meiden lagen in de coufeuse, waar ik al vanuit was gegaan nog voordat ze geboren werden. Ze lagen voor de zekerheid aan de hartbewaking. Jacqueline (eerste geboren) woog 1835gram en was 41cm lang, Silvana was 1745gram en was 44 cm lang. (dus maar 90gram verschil ipv 300!)
De dag erna was ik nog altijd suf en had het bloedheet. Iedereen vond het fris op de kamer, maar ik zweette me kapot in mijn t-shirt.
Op maandag (na 2,5 dag) mochten de meiden uit de coufeuse en gingen ze over naar een warmtebedje. Ik ben op woensdag naar huis gegaan, ik had het wel gezien in het ZH en ook op die afdeling. Ik had wel nog erg veel last van de wond, ik kon niet lang blijven staan of lopen en had pas na een volle week de kracht om mezelf volledig te wassen en mijn haren te wassen (met nog veel pijn en moeite)
De meiden hebben in totaal 2,5 week in het ziekenhuis gelegen.
Ik heb er voor gekozen om geen kraamzorg te nemen, ook geen coufeuse nazorg. Ik ben tot op de dag van vandaag blij met deze keuze! Na mijn idee had ik dit niet nodig en het is me goed bevallen zo!
En de meiden? Die zijn inmiddels 2 jaar, maken het goed. Ze zijn wel nog wat aan de kleine kant (nog geen 10 kilo, maatje 80) en hebben hun eigen taaltje. Ze zijn gezond en wel!