Mathijs, een baby met een moeilijke start


#1

Na een voorspoedig verlopen zwangerschap en bevalling, werd Mathijs thuis geboren. Helaas ging het toen mis.

Mathijs stopte met ademen, kreeg stuipen en raakte onderkoeld. Mathijs had te kampen met een 'moeilijk start' zoals men het noemt. Oorzaak hiervan: Domme Pech met een grote P. Een hele moeilijk en zware periode voor ons alle drie...

Mathijs heeft kort geleden zijn tweede verjaardag gevierd. Twee jaar geleden hebben wij hiervan niet durven dromen.....over zijn ontwikkeling en vechtlust nog maar niet te spreken. Wat zijn wij trots op onze kanjer !!  

Sinds 2 jaar ben ik de trotse moeder van Mathijs, ons eerste kindje. De thuisbevalling verliep voorspoedig en snel. Mathijs werd, vier uur nadat de bevalling zich aankondigde en, twee dagen eerder dan uitgerekend geboren. Meteen na zijn geboorte werd zijn ademhaling steeds zwakker waarop hij uiteindelijk geheel stopte met ademen. Al snel daarna moest Mathijs gereanimeerd worden. Na een kwartier waarin zijn toestand niet verbeterde, werd hij met spoed naar het streekziekenhuis overgebracht. Zijn toestand was kritiek. Mathijs was onderkoeld, had stuipen en stopte meerdere malen met ademen. Tevens was duidelijk dat hij een zuurstoftekort had opgelopen. Om nog meer schade aan de hersenen te voorkomen kreeg hij tegen de stuipen Luminal toegediend. Al met al werd na een paar uur duidelijk dat de situatie van Mathijs dusdanig kritiek was, dat men adviseerde om hem over te brengen naar het Radboud.

De eerste 24 uur in het Radboud waren het meest kritiek. Het was afwachten of Mathijs het zou redden. Om de hersenen zoveel mogelijk rust te geven mochten wij hem geen prikkels geven (b.v middels aanraking). Tijdens de eerste dagen van zijn verblijf in het Radboud werden vele onderzoeken verricht. Centraal stond dagelijks de hersenscan. A.d.h.v de uitslagen hadden we dan ook dagelijks een gesprek met de arts. De resultaten waren verontrustend.Er was geen hersenactiviteit. Wat hiervan de mogelijke gevolgen konden zijn werd met ons besproken. In de gesprekken werd het ons niet mooier voorgedaan dan dat het was. Wat Mathijs wel of niet zou kunnen was afhankelijk van hetgeen er aan hersenfuncties beschadigd was en wat er eventueel zou herstellen. Kortom de toekomst moet het uitwijzen.

Na een dag of drie verbeterde de toestand van Mathijs. De uitslag van de hersenscan liet zien dat er wat meer hersenaktiviteit was. Maar de vooruitgang was nog minimaal. Mathijs mocht naar de Medium Care afdeling. We mochten hem voor het eerst vasthouden!! Het stoppen met ademen bleek geen neurologische afwijking en kwam ook niet meer voor. Lichamelijk onderzoek wees uit dat Mathijs t.g.v. het zuurstof gebrek geen lichamelijk letsel had opgelopen. Over zijn motorische en geestelijke vermogens en ontwikkeling kon men geen zinnig woord zeggen.

Uiteindelijk betekende dit alles dat Mathijs na een week weer terug mocht naar het streekziekenhuis. In het steekziekenhuis kreeg hij de nazorg, en leerde wij Mathijs verzorgen.

Op 14 dec. 99 mocht Mathijs (twee weken jong) uiteindelijk mee naar huis. Dit had nog wel wat voeten in de aarde, omdat hij niet voldoende dronk. Met duidelijke afspraken en met Mathijs in onze armen keerde we beren-trots met onze kerel naar huis. Eveneens een spannende periode aangezien het er nu op vast zat of hij thuis voldoende zou drinken. Was dit niet het geval dan moest hij bij de eerste controle (na de kerstdagen) weer opgenomen worden. Waarschijnlijk wilde hij gewoon naar huis want vanaf de eerste fles drok hij alles op.

Mathijs heeft inmiddels zijn tweede verjaardag gevierd. Een groot feest. Zijn eerste levensjaar stond vooral in het kader van vechten, overleven, fysiotherapie, medicijnen,rust, regelmaat, controles en een "prikkelarme" omgeving. Dit alles om hem in staat te stellen zoveel mogelijk te herstellen.

Voor mij (en mijn man) was het een jaar dat begon met veel verdriet, onmacht, angst, onzekerheid, onbegrip en noem maar op. Ondanks dit alles heb ik ook veel van Mathijs kunnen leren en genieten. Dit laatste heb ik echter wel moeten leren.Daarnaast heb ik respect en bewondering voor zijn vechtlust. Wij zijn dan ook de rijke en trotse ouders van dit kostbare kereltje.

Alhoewel de toekomst uit moet wijzen hoe Mathijs zich verder ontwikkelt, kunnen we nu dankbaar vaststellen dat het goed met hem gaat. Bijzonder goed zelfs. Mathijs functioneert op alle vlakken als een gezonde peuter!!.  Eerlijkheids halve moet ik vermelen dat het niet ondenkbaar is, voor zover wij nu kunnen waarnemen, dat er mogelijk wat 'restverschijnselen' te zien blijven. Zo heeft hij bv een grote voorkeur voor rechts en is hij misschien sneller 'wankel' ter been. Natuurlijk heeft dit onze aandacht, maar dit alles weegt niet op tegen het feit dat hij zich zo goed heeft weten te herstellen. En wie een hond wil slaan vindt natuurlijk altijd een stok......

Mathijs zit lekker in zijn vel en dat is wat voor ons de graadmeter en hetgeen dat telt !!

Wonderbaarlijk zo vindt de kinderarts zijn ontwikkeling ... en anders wij wel!!. Hij heeft zichzelf al lang bewezen en een ieder 'een poepie laten ruiken'.

Hoe dan ook wij houden vreselijk veel van onze kerel, wat de toekomst ook mag brengen.

De oorzaak van de slechte strart van Mathijs: Domme Pech met een grote P. Het komt eens op de zoveel duizend keer voor. Nu 'toevallig' bij ons.


 


#2

Graag geef ik een reaktie op het verhaal van Mathijs, hij lijkt erg op die van ons. Na ingeleid te zijn werd de baby tijdens de weeen steeds benauwder,er werd overgegaan op een spoedkeizersnee. Een jongetje bleek, alleen hij was allang weg, naar beneden moest gelijk aan de beademing en nog meer van die slangen. Dit streekziekenhuis kon niet met hem verder en hij moest naar het toenmalige AZG. Ik mocht hem nog even zien, in mijn ogen bewoog hij wel mooi, bleken dat achteraf stuipjes te zijn.  Zijn organen hadden allemaal stilgelegen en het wachten was dat ze hun werking weer gingien doen. Op woensdag is hij geboren op zaterdag waren alle organen op gang.Geweldig. Alleen de stuipjes ging ondanks de vele medikatie niet over. De artsen en personeel spraken ook een grote zorg over hem uit. Ondertussen bleef hij aan de beademing en de rest van alle slangetjes, ook werd hij suf/slapend gehouden. Een mooie gave baby lag daar op neonatologie tussen veel te vroeg geboren babys. Hij leek dan ook niet erg ziek, maar zijn hersentjes hoe zou dat komen? Er werd een mri scan gemaakt voorgaan de uitslag werd met ons de mogelijkheden besproken, nou die waren niet mis.Als de mri slecht uitpaktte moesten we over een staken van behandeling gaan nadenken, daarnaast als het goed uitpaktte.dan moesten we rekening houden met een kindje met een handicap dit kon zowel geestelijk als lichamelijk zijn.Nou wat er dan door je heengaat is met geen pen te beschrijven. Gelukkig was de mri gunstig nu was en is het afwachten hoe de ontwikkeling gaat.Na 1 week waren de stuipjes onder controlle heel langzaam werd met medikatie afgebouwt, hij begon wat wakkerder te worden en gelukkig mocht ik hem onddanks de beademing op mijn schoot,heerlijk. na 2,5 wkn ademde hij als hij wakker was zelfstandig alleen als hij in slaap viel liet hij het aan apparatuur over. Weer werd tegen ons gezegt dat als dit kwam omdat daar in de hersenen het niet goed zat dat de behandeling dan alsnog moest gestaakt worden. Gelukkig duurde die onzekerheid niet lang en ademde hij zelfstandig, toen mocht hij ook uit flesje drinken toen dit allemaal goed ging mocht hij mee naar huis wel met medikatie wat later is afgebouwt. Toen was het erg spannend hoe hij zich ging ontwikkelen.Dit ging en gaat hardstikke goed, hij is nu bijna 1,5 jr en loopt ,is pienter, weet wat hij wil,praat nog niet dit kan natuurlijk nog, maar het kan ook dat daar iets mee is .We zien het wel.Hij staat tot zijn 4e onder conrolle bij de kinderarts.  1 ding  hebben we geleerd om ontzettend van ons kindje te genieten en blij te zijn met hoe hij is. Ook van ons oudste zoon genieten we enorm, die heeft een lichte zuurstoftekort gehad en daar hebben we vooral motorische problemen mee en nog wat problemen die door zuurstoftekort komt. Desalnietemin zijn het 2 kanjers met en zonder hun gebreken. Het belangrijkste is dat ze lekker in hun vel zitten en wij zijn vrij nuchter, we doen er ook niet te beladen over.