En nu?


#1

We waren 6 weken  bij elkaar we hadden sinds drie weken gemeenschap.

Mijn vriend zat in engeland ivm werk internationaal vrachtwagen chauffeur ik werd maar niet ongesteld

 

 

Mijn vriend kwam thuis en vroeg of ik inmiddels al ongesteld was maar ik zei nee en dacht er niet verder over na want ik was wel vaker over tijd en onregelmatig ik zou de volgende maand aan een zwaardere pil beginnen.

ik was 18 en kreeg verkering met richard we woonden alletwee nog thuis

toen richard de weer erna weer naar engeland ging ben ik stiekum een twee testen gaan halen mijn ouders lagen nog in bed ik ben snel de test gaan doen maar dacht eigenlijk dat er toch niks uit zou komen. ik deed de eerste test en zag 1 streepje naar een maar seconde zag ik het tweede streepje maar iets onduidlelijker ik dacht o ja zal wel fout zijn gegaan ik de tweede test gepakt en ja hoor twee streepjes ik heb nog een keer de gebruiksaanwijzing gelezen. Ik was zwanger!!! ik zakte bijna in elkaar.

ik ben naar boven gegaan en keek mijn ouders aan ik zei ik moet jullie iets vertellen mijn vader vulde me meteen aan met "je bent zwanger" mijn ouders waren wel geschrokken en vraagde aan mij moeten we je feliciteren of niet? ik wist het op dat  moment niet.

na een paar uur heb ik besloten mijn vriend te bellen in engeland half slapend nam hij op ik vertelde hem dat ik zwanger was hij zei ok maar ik ga weer verder slapen en hing op!

ik dacht wat nu! maar hij belde meteen terug en heeft zijn werk gebeld en kon meteen af komen .

we zijn naar zijn ouders gegaan om het te vertelen die waren alles behalve blij.we zijn naar de dokter geweest en die kon niet vertellen hoelang ik zwanger was en omdat ik al twee keer ciste op de eierstokken heb gehad was de kans klein door het litteken weefsel zwanger te worden.

dus werd doorgestuurd naar gynocoloog naar met elkaar gepraat te hebben hadden we besloten het te houden. een maal bij de gynecoloog zei ze dat het er goed uit zag en dat het hartje mooi klopte en ze goed beeld had en ik ongeveer 10 a 11 weken zwanger was en dat ze een verassing had :er zit er nog een. nou ik viel bijna van het bed en richard van zijn stoel.

het was een hele schok maar we hadden geen tijd om  daar bij stil te staan we moesten een huis krijgen nou dat is ons allemaal gelukt met 5 maanden hebben we een huis gekocht huren was geen optie ivm wachtlijst 

23 wkn zwanger ik kreeg buikpijn ik naar wc ik denk ja zal wel zo over zijn richard zat weer in engeland heb toen na 5 uur hevige buikpijn mijn zus gebeld die zei je gaat nu naar het ziekenhuis eenmaal daar ja ik had weeën en 3 cm ontsluiting ben 1 nacht daar gebleven en naar huis gegaan ik kon niet in het ziekenhuis blijven ik zat midden in een verhuizing maar alles was goed gegaan tot vrijdag  25 november 2005 ik had controle ik zag de gynecoloog dingen doen die hij nog nooit had gedaan ik vroeg scheelt er iets hij zei 1 momentje en liep weg wat bleek mijn dochtertje zat bekneld en groeide niet meer ik kreeg te horen dat ik maandag moeder werd

maandag 28-11-2005 07.00 uur onder weg naar zieken huis om half acht zat het infuus erin om 3 min overhalf 8 werden mijn vliezen gebroken god wat deed het pijn die weeën niks rustig op bouwed nee draai maar aan het infuus van de weeenopwkkers om 14.00 vroeg mijn moeder aan de arts of ze even thuis de honden kon uitlaten ja zei de arts tijd zat dit duurt nog wel even voor 17.00 is er zeker nog niks dus mijn moeder ging richard ging om 14.30 naar onder een sigaretje roken de arts zei ga ff op je zij liggen ik ging op mijn zij liggen en voelde de perswee:en de arts zei dat kan niet niet persen (makkelijk gezegt) hij voele toch voor de zekerheid en ja hoor volledige ontsluiting richard werd omgeroepen en mijn moeder gebeld om 15.10 werd Nigel geboren bij Esmée had ik totaal geen weeën meer en de arts duwde op mijn buik 15.17 werd Esmée geboren en weg was ze ik hoorde rich alleen zeggen ze is zo paars en klein

na 5 uur mocht ik eindelijk naar mijn dochtertje 1400 gram en 41 cm alles erop en eraan wat was ze mooi maar zo klein en tenger en in het bezit van slangen infusen en naalden wat bleek ze had een infarct in haar placenta 1 uur 1 minuut wie zal het zeggen en ze had het niet gehaald.

omdat het zo goed ging mocht ze voor kerst mee naar huis maar 3 dagen later stond ik met ze alletwee in het ziekenhuis luchtweginfectie en rs virus aangzien ze heel weinig weerstand had werd mij verteld dat de kans groot was dat ze het niet zou halen maar jawel naar weer een hoop naalden en sonde voeding mocht nigel na 5 dagen naar huis en Esmée naar 11 goed en wel thuis begon ze te spugen en diarree niks aan de hand zeiden de artsen was nog een kleine buikgriep snachts werd ik wakker en zei tegen rich esmée stikt en ik kwam op haar kamer en ja ze was aant stikken in haar eigen braaksel ik haar gepakt naar eeste hulp gereden wat zeggen ze daar je moet wel eerst een afspraak maken kon ik in het ziekenhuis zelf bellen met de telefonist voor een afspraak toen ik aan de beurt was lag esmee hulpeloos in mijn armen ja hoor ze was totaal uitgedroogd en weer werd mijn verteld dat ze het waarschijnlijk niet zou redden na 15 dagen in het ziekenhuis mocht ze naar huis ze woog nog maar 3.5 kg ik had er geen vertrouwen meer in maar alles ging goed tot 3 wken later nigel ziek werd weer luchtweg infectie 2 dagen later esmee ook de moed zakte me in de schoenen ik dacht dat ik helemaal gek werd maar naar 10 dagen mocht ik ze meenemen naar huis en de verplegers vonden het jammer dat ik met ze weg ging maar ik was allang blij ik ben er gelukkig nu niet meer geweest nog 1 keer een bloemetje brengen voor de goede zorg maar naar 6 maanden drie keer te hooren hebben gekregen dat mijn kind het niet haalde had ik er genoeg van en Esmeé ook want ze is niet meer terug geweest en nu gaat alles goed met ze en dat wil ik ook zo houden want bij het minste of geringste wordt ik al helemaal nerveus nou dit was mijn verhaal groetjes melissa mama van Nigel en Esmée


#2

Hi melissa,

Allereerst wil ik jou en je vriend nog even al het geluk van de wereld wensen met zo'n mooie tweeling. En ik heb een hele grote bewondering voor jullie dat je er samen voor gegaan bent en niet voor de makkelijkste weg hebben gekozen. Mijn man verliet me wel toen bleek dat ik zwanger was van de 2de . Maar ik hoop dat jullie nu alles achter de rug hebben en lekker kunnen genieten van jullie bandieten .

Groetjes Jessica (moeder van wytze en Tjeerd )


#3

hallo,

wat een verhaal zeg!! ik sta er van te kijken ik ben blij voor je dat ze het alletwee gehaald hebben!! en ben je nu een hele trotse mamma.

ik wilde alleen ff zeggen dat ik heel veel respect voor je heb hoor knap hoor!! en je verteld het zo rustig nee echt vind het knap van je maar hoeveel weken was je eigenlijk toen je kindjes kwamen??

nou in ieder geval gefeliciteerd met de kleintje en heel veel geluk en plezier ermee denkw el dat het zal lukken he?

groetjes stephanie

(was zelf 17 toen ik voor het eerst een kindje kreeg)


#4

hallo jeetje wat een verhaal

heftig hoor nou ben blij dat ze allebei het weer goed doen

heel veel geluk nog en hoe oud zijn ze nu?

ik heb een dochter van 8 weken gr mariska


#5

nou we houden het dus wel haha maar moet wel snel woning regelen dat is echt heel moeilijk ik heb vrouwtje ingeschakeld die voor mij huisje gaat regelen want ja heb ook 2 kleine broertjes en met 3 slaapkamers en dan straks emt 7 man verdelen kan niet