Hallo, onze namen zijn Linda en Mireille. We zijn beiden werkzaam in een orthopedagogisch instituut. Hier krijgen we vaak de vraag van ouders of er opvang mogelijk is voor huilbaby’s en overactieve kinderen. In Nederland is er maar weinig opvang voor deze kinderen mogelijk. Wij willen graag onderzoeken of er belangstelling bestaat voor deze opvang, en misschien in de nabije toekomst deze opvang starten.
Misschien kunnen jullie hierop reageren, alle reacties zijn welkom!
Hallo Mireille en Linda,
Jullie zeiden net dat alle reakties welkom waren, dus hier komt die van mij
Ik ben Bianca en samen met mijn vriend zijn we de trotse ouders van Stephan, die nu 3 jaar en 2 maanden oud is.
Stephan is gelukkig geen huilbaby geweest, maar heeft wel na de eerste (rustige!) maand opeens 3 maanden lang vréselijk veel gehuild (we weten nog steeds niet waarom, maar goed).
Het was echt om hopeloos van te worden, want je voelt je erg machteloos.
In die tijd had ik echt zoiets van: hoe erg moet het wel niet zijn als je kind echt een jaar lang (of langer) zo ontzettend veel en vaak huilt ??? Ik zou het echt niet raar vinden als iemand daar overspannen van raakt na verloop van tijd (en volgens mij gebeurt dat ook daadwerkelijk regelmatig in de praktijk).
Ik denk dat er heel veel vraag is naar het soort opvang wat jullie bedoelen.
Ik weet niet hoe het in de praktijk gaat, maar volgens mij zijn de “gewone” kinderdagverblijven echt niet blij met huilbaby’s en/of overactieve kinderen.
Maar ik weet dus niet hoe de regels daar zijn t.o.v. dit soort problemen.
Als ouder van een huilbaby of overactief kind denk ik dat het erg fijn is als je kind ergens terecht kan waar het wordt opgevangen door lieve mensen die er verstand van hebben.
Mensen die dus weten hoe ze het beste met een overactief kind om kunnen gaan, die geduld hebben met je huilbaby en er rustig een uur mee gaan wandelen om het stil te krijgen bijv. etc. etc. etc.
Ik vind het een heel goed initiatief en ik denk echt dat er veel vraag naar is!!
Heel veel succes en ik hoop dat jullie nog veel reakties krijgen.
Groetjes, mamma van Stephan
P.S. het lijkt me leuk om t.z.t. van jullie te horen of jullie daadwerkelijk zoiets hebben opgezet hier in Nederland!
Gewijzigd door - Bieb op 01 Sep 2004 16:18:52
Hoi dames,
Wat een goed initiatief. Ik denk dat er zeker vraag is naar een dergelijke opvangmogelijkheid. Ik heb veel klanten die stoeien met huilbaby’s. Het is verschrikkelijk vermoeiend en als je dan ook je kind niet naar een opvang kan brengen trek je het niet meer.
Onder andere voor huilbaby’s is mijn product ontwikkeld: de bakerzak. Neem eens een kijkje op de site. Op veel kinderdagverblijven wordt de bakerzak inmiddels gebruikt bij overactieve kinderen of kinderen die door hun eigen onrust niet kunnen slapen.
Sorry, Kim…ik wilde dit toch even melden , zal het niet meer doen!
Groeten,
Nikki (bag lady)
Nog even het volgende… Er zijn twee sites over huilbaby’s die nou eens iets anders vertellen dan: Laat maar huilen. Dat zijn: www.huilbaby.info en www.chokingonpopcorn.com/verina
Groeten,
Nikki (bag lady)
alvast bedankt voor de leuke reactie’s.We laten het zeker weten wat we ermee gaan doen.
groeten mireille en linda
Hallo allemaal, ik had ook een huilbaby van 6 weken oud. We hebben verschillende dingen geprobeerd, onder andere een osteopaat. Hier bleek dat hij zijn nekje niet naar links kon draaien, die zat kennelijk vast vanwege zijn voorkeurshouding. Het huilen werd niet minder na de behandeling, dus we waren nogal toe aan een oplossing! Uiteindelijk zijn we via de huisarts doorverwezen naar het ziekenhuis. Hier werd ons verteld dat we het kindje moesten achterlaten voor wel 5 dagen! Moeilijk was dat, maar aan de andere kant een opluchting omdat we eindelijk serieus werden genomen. Na 2 dagen tijd beseften we wat de bedoeling was van de opname van de kleine. We hadden eindelijk de tijd om na te denken wat we nou verkeerd deden. Ik was de eerste dag dat hij in het ziekenhuis lag, naar prenatal gereden om een kolf te halen ivm met de borstvoeding die ik niet kon doorzetten vanwege de opname van de kleine. Tijdens het kolven merkte ik al gauw dat ik maar 40 cc melk eruit kreeg. De oorzaak hiervan was STRESS! Ik had dat niet in de gaten maar toen de kleine geboren was belde mijn broertje mij pas na 3 weken op om mij te feliciteren…hier zat ik nogal mee. En mijn ouders waren alleen op de dag na zijn geboorte langs geweest. Verder waren ze er niet meer benieuwd naar (tenminste zo kwam het over). Toen ik al die tijd om zulke ongein zat te stressen bleek dus dat kleine ondervoed raakte. Tuurlijk werd hij intussen wel 1x per week gewogen maar je kunt nooit zien of de kleine genoeg voeding binnen krijgt, je ken eenmaal niet in je borst kijken Nu zijn we 4 dagen verder en de kleine mag morgen gelukkig mee naar huis omdat hij het sinds hij opgenomen is hartstikke goed doet! Slaapt lekker door en vraagt om voeding als 3 uurtjes verstreken zijn! Hij heeft nu pas rust en regelmaat. Toen we een gesprek hadden met de kinderarts, was ze blij om te horen dat we er zelf achter waren gekomen waar het huilen aan lag. Zelf komen ze echt niet met het probleem. Dat is de bedoeling van zo een opname. Lekker bijtanken en goed nadenken van waar ligt het nou aan! Mijn conclusie is dan ook, als een baby huilt dan moet je de feiten bij je zelf gaan zoeken. Aan het kind ligt het echt niet! Nou weet ik wel beter! Ik heb mijn ouders en mijn broertje gebeld en uitgelegd hoe ik me de laatste tijden heb gevoeld en zo! Ik heb het probleem eindelijk bij hun neergelegd en zelf voel ik me zeer opgelucht dus ik ben er klaar voor om met een schone lei te beginnen. Mijn tip aan ouders met een huilbaby is, laat zeker je kind opnemen in het ziekenhuis, hoe erg het ook is, want mijn ervaring luidt hoe langer je met dit probleem rondloopt hoe erger het voor je kind wordt. Als ik verhalen lees van mensen met dit probleem rond de 6 maanden oud, dan geloof ik mijn kinderarts wel. Die gaf mij een complimentje omdat wij het oorzaak binnen 2 dagen hadden ontdekt, het schijnt dat er ouders zijn die er maanden lang over doen
En even voor de duidelijkheid, het ligt niet altijd aan borstvoeding hoor, wat ik wil zeggen is, moeders, zorg goed voor jezelf! Als jij lekker in je vel zit, dan zal het zeker ook goed met je kind gaan, zoek desnoods hulp bij een psychiater om te voorkomen dat je kleine jou stress aanvoelt en heel erg onrustig wordt. En nog iets, mensen denken dat een osteopaat helpt, is niks van waar…dit komt omdat de ouders op dat moment er zoveel vertrouwen in krijgen en positief beginnen te denken waardoor de kleine opeens goed op reageert…uiteindelijk mooi meegenomen als dat op deze manier wel helpt, maar eigenlijk verdienen ze er alleen maar lekker geld mee verder doen ze niets hahahaha
Groetjes,
Mama van Meric
Beste mama van Meric!
Gefeliciteerd!! Wat een goede beslissing! Ik ben het helemaal met je eens, indien er geen medische oorzaak is voor het huilen: RRR en een gelukkige en kordate papa en mama moet wonderen doen (eventueel in comb. met inbakeren).
Over de osteopaat heb ik geen mening.
Geniet van Meric!
[img]http://newtickers.bump-and-beyond.com/10/1056/105642.png">
Dank je Anne! Inbakeren helpt zeker ook! Dat doe ik ook vanaf dag 1…zeker aan te raden!
Hoi,
Mijn dochtertje werd ook het stickertje ‘huilbaby’ opgeplakt. Ze huilde vanaf dag één vreselijk veel. Is elf dagen opgenomen geweest in het ziekenhuis, omdat ze zoveel huilde en wij wel eens de oorzaak wilden weten. Het is een heel lang verhaal, dat ga ik hier nu niet uitgebreidt beschrijven. Tijdens de tweede dag van haar opname, ze was toen vijf weken oud, bleek dat ze reflux heeft (dat had ik twee weken daarvoor al aangekaart bij de arts, maar goed). Pas toen ze ruim tien weken oud was kregen we toestemming om koemelkvrije voeding te proberen. (dat wilden we al vanaf dat ze vijf weken oud was) Sindsdien gaat het heel goed met haar. Ze huilt bijna niet meer.
Wanneer is je kind een huilbaby? Als het gedurende drie weken, meer dan drie dagen per week meer dan drie uur per dag huilt. Nou, achteraf gezien was mijn dochtertje geen huilbaby. Een medische oorzaak was de reden van haar vele huilen.
Op dit moment is ze erg snel overprikkeld. Als ik zou kunnen kiezen tussen een normaal kinderdagverblijf of eentje waarin er meer één op één aandacht is en meer begrip voor de voorafgaande situatie. Dan koos ik de laatste.
Ik zou m’n dochtertje daar met een geruster hart achter laten. Wat ik me daarbij wel afvraag is het volgende: Wanneer er een kinderdagopvang is voor huilbaby’s en overactieve kinderen, prikkelen ze elkaar dan niet teveel waardoor het gedrag nog vele malen sterker wordt?
@Bieb: Je staat er niet raar van te kijken dat iemand overspannen raakt van een huilbaby? Ik ook niet. Ik heb er namelijk momenteel zelf mee te maken.
Als je een huilbaby hebt, kom je zelf niet of nauwelijks aan je rust toe. Je krijgt nauwelijks tijd om bij te komen van de zwangerschap en bevalling. Je moet er zijn voor je kind, of je dat nou kunt of niet. Het moet! Na verloop van tijd heb je zoveel energie ingeleverd, dat je totaal uitgeput raakt. Dat was bij mij het geval. Ik zit nu, 4,5 maand na de geboorte van mijn dochtertje, in de ziektewet. Helaas.
Groetjes Desiree
Hier ook mama van een ex-huilbaby!
Ik had een loodzware 36-urige bevalling en een rotkraamtijd achter de rug. Dwergje was 6 weken oud en het huilen werd erger. Het hoort erbij zei iedereen. Met 6 weken zitten de op hun top en daarna wordt het huilen minder. Maar minder werd het helemaal niet! Hij ging maar door, alsof hij afgeslacht werd, zo klonk het soms echt K werd steeds moedelozer en raakte uitgeput. Probeerde alles wat er te proberen viel.Liep hele dagen met hem rond, andere flesjes, andere voeding, dikkere voeding, anti-krampjes troep, noem maar op. Maar hij bleef huilen. Toen wist ik het zeker, er is iets mis. Op het cb vertelde ze me dat hij overprikkeld was en dat rust en regelmaat de boel zouden oplossen. Maar hoe kon ik t hoopje laten huilen en in bed laten liggen terwijl er misschien wel iets aan de hand was.
Ik kon het niet met als gevolg dat ik door bleef modderen. Draagdoeken aangeschaft om m dan maar hele dagen mee te dragen.
Ik had geen seconde rust. Een volgend bezoek aan het cb en ik werd eindelijk doorverwezen naar een fysio. Maar met een fysio nam ik geen genoegen en belde op eigen houtje een osteopaat/ manueel therapeut voor n afspraak.
Even dacht ik aan het kiss syndroom vanwege een sterke voorkeurshouding en het constant overstrekken van dwergje. Uiteindelijk bleek hij dus een beschadidgingetje in zijn nek te hebben overgehouden aan de bevalling. Hij had vast gezeten en er moest op mijn buik gewalst worden om m eruit te duwen. Niet gek dus. Hij heeft 1 behandeling gehad waarbij zijn nek gedraaid werd , heb een bakerzak aangeschaft om het overstrekken tijdens het slapen tegen te gaan. Sindsdien heb ik een superrelaxt kind, hij is nu 6 maanden, heeft weliswaar een behoorlijk temperament maarrr huilt amper meer…
Ik denk dat het initiatief heel mooi is maar persoonlijk denk ik dat er oplossingen MOETEn bestaan voor huilbaby’s Een baby huilt gewoon nooit zomaar. Dus ik begrijp jullie gedachten maar ik hoop dat het niet zover hoeft te komen dat er speciale opvang nodig zal zijn. Ïk hoop dat de bestaande problemen met huilbaby’s sneller opgelost worden.
En aan de ouders wil ik meegeven, vertrouw je gevoel en ga desnoods op eigen houtje bellen naar wie of wat dan ook. Nou en… als je het mis hebt, je kunt beter alles uitsluiten…Volg je gevoel en laat je niet afschepen door cb, arts of wie dan ook. Jij weet zelf of het huilgedrag van je kind normaal is of abnormaal, dat is een aangeboren instinct om dat aan te voelen!
Sterkte aan iedereen die er midden inzit…Zucht …heb echt met jullie te doen…tis hel…
Hallo moeders,
Misschien heb ik ook nog `n tipje…, zal voor de medische verklaring niet gelden, maar misschien heeft iemand er wat aan…
Wij hebben n super tevreden zoontje, al vanaf dag 1. Ik heb meteen voor de fles gekozen ipv de borst. Op het CB moest ik terug in de hoeveelheid melk, omdat ik teveel zou geven. Dat hebben we 5 dagen vol gehouden, omdat Duncan die 20cc per fles gewoon miste. De eerste dag begon hij te huilen, 12 uur opn dag waardoor hij helemaal verrot was van het huilen en gelukkig rond 20;00 in slaap viel…
Het was afgelopen zomer en ik lag in het zonnetje met oordoppen in omdat ik het ook niet meer wist, gek werd ik hiervan!
Omdat ik het niet normaal vond heb ik die telefoonlijn van het CB gebeld en die zeiden ook dat ik anders teveel melk gaf, dus daarom hebben we dat 5 dagen volgehouden… Maar ik benook nog 2 x hier in het dorp naar het CB geweest en die zeiden steeds het zelfde, ik gaf teveel… En Duncan maar janken!
Op n gegeven moment kwam mijn vriendin en pakte het pak Nutrilon en keek er weer eens naar, zoals ik zelf ook steeds deed, volgens het pak kreeg hij precies wat hij nodig had, maar het CB zei anders..Ja, of ikn huilschema wilde om te kijken of ik n huilbaby had.... Ik ben met dat pak naar binnen gelopen, zonder afspraak en over verhit gevraagd of de beschrijving van het pak Nutrilon dan niet klopte....?? Ja, het is ook mijn 1ste, ja toch!!!! Ik wist en trok het niet meer! Weet je wat ze toen zei...............!..., "mijn schoondochter heeft me dat pak ook laten zien en idd mogen ze dan iets meer dan wat het gemiddelde is volgens het CB"......, nou dan valt je b** ook open! Dus omdat hun niet alle pakken kennen, en de beschrijvingen, van wat je ook zou willen geven, houden ze hun richtlijnen dus aan en heeft Duncan 5 dagen voor jan lul 12 uur opn dag liggen huilen!!!
Sindsdien doen wij alles wat wij denken dat goed/of niet goed is volgens ons eigen gevoel, en dat gaat super want sinds ik gewoon weer dat pak aangehouden heb had Duncan geen last meet van honger en was hij weer de tevreden gezellige, lieve baby die hij voor die 5 dagen ook was!
Dus doe alles volgens eigen gevoel, wat het ook is, echt, wij doen niet anders meer en dat gaat super, we gaan voor de prikken en verder laten we ons niet gek maken door het CB.
Allemaal heel veel succes, en ik hoop dat het huilen voor iedereen snel afgelopen mag zijn en dat het allemaal tevreden, gezellige en lieve baby`s mogen worden, want idd, als je baby zoveel huilt kan ik mij voorstellen dat je daar erg moe van word, echt succes allemaal!
Groetjes Elma, moeder van Duncan
Hoi,
Hier een moeder van een gewezen huilbaby. Met inbakeren trouwens voor een groot gedeelte op gelost. Daarbij was ze een overactieve baby.
Ik heb de twee drie maanden die wij hebben afgetobt echt wel behoefte gehad aan een keer al was het maar voor een paar uur even geen gehuil geen gestress geen gedoe met aankleden in bad gaan luier verschonen.
Dus ik denk dat er zeker behoefte aan een soort opvangsysteem is. Ik zou dolblij zijn geweest als er professionols waren geweest die mij even konden ontlasten. En ookal heb ik veel hulp gehad van mijn broers en zussen voor hun is het in een eigen gezin ook niet leuk en handig om daar een huilbaby voor een dag bij te hebben. Ook wonen ze niet allemaal in de buurt.
En je voelt je lastig om je baby uit pure wanhoop bij hun te droppen. Ik denk dat voor mij de drempel lager was geweest als daar een ander soort opvang was.
Groetjes,
lon106