Verdrietig als ik haar op het dagverblijf breng

#1

Mijn dochtertje van ruim 3 jaar is sinds een paar maanden zo verdrietig als ik haar naar het dagverblijf breng.
's-Avonds bij het naar bed brengen vraagt ze me al of ze asjeblieft niet hoeft en in de ochtend hoor ik ook constant: “mamma ik wil bij jou blijven”.
Eenmaal binnen op het dagverblijf zit ze aan me vastgekleeft en moet ze regelmatig van me afgetrokken worden. Ik hoor haar dan nog op de gang gillen en huilen, en ik ga met tranen in mijn ogen en een shithumeur naar mijn werk…
Vanmorgen protesteerde ze nauwelijks maar liep ze automatisch naar een hoekje om daar alleen te gaan zitten huilen. Ze wil op dat moment ook door niemand getroost worden en alleen zijn.

Ik heb met de leidsters afgesproken dat ik eenmaal op mijn werk opbel hoe het is en dan hoor ik dat het met een half uurtje over was. Soms zelfs maar een paar minuutjes. Soms hoor ik haar zelfs vrolijk kletsen op de achtergrond!

Het gekke is dat ze hier in het verleden niet veel last van heeft gehad. De eenkennige periode is volgens mij toch rond een jaartje of 3 voorbij??

Toch vraag ik mij af of het wel goed is om zo’n klein meisje met geweld (want zo voel ik het) van haar moeder af te houden. Het voelt zo hard en gemeen aan.
Ook al weet ik dat ze vlak daarna weer lief speelt…
Ik hoor van veel mensen de opmerking: “als ze 4 jaar is moet ze toch naar school, ze moet er toch maar aan wennen”.
Maar het is toch niet voor niets dat kinderen pas met 4 jaar naar school moeten?
Is het misschien niet zo dat kinderen er dan pas een beetje aan toe zijn om zo lang van hun ouders gescheiden te zijn?

Voorlopig is mijn werkdag weer helemaal fout begonnen. 2 dagen in de week is ze op het dagverblijf en die 2 dagen beginnen voor mij als een ramp.

Gewijzigd door - MammaMoe op 09 Jul 2009 08:58:57

#2

Hoi

Mijn dochter zit niet op KDV maar ook ik heb iedere keer als ik ga werken (dan is ze bij papa of bij oma) een drama. Ze loopt inderdaad heel de ochtend al te zeggen dat ze bij mama wil blijven en dat mama niet mag werken en als ik dan uiteindelijk weg ga dan is het janken geblazen. Soms ook wel een half uur.

Het is inmiddels ook zo als ik even weg moet en ze vraagt de hele dag waar ik ben en waar papa of haar zus is. Kortom ze wil iedereen graag bij elkaar om zich heen hebben.

Ik weet dus precies hoe je je voel hoor. verschrikkelijk en waar het dan ineens vandaan kom, geen idee.

Het is denk ik gewoon een fase en ik ga er ook niet aan toe geven hoe moeilijk het ook is

Sterkte ermee
Bianca

#3

Pffff dat is ook verschrikkelijk om de kindje zo achter te laten. Toen Nina de eerste paar keer naar het kinderdagverblijf ging ging het ook hetzelfde zoals jij beschijft. Op dat moment breekt inderdaad je hart en het liefst zou je haar dan weer mee willen nemen en loop je met tranen in je ogen weg. Ik belde ook altijd zodra ik op mijn werk was. En dan kreeg ik te horen dat het goed ging. Ze krijgt daar ook veel afleiding die leidsters daar doen allemaal leuke dingen met de kinderen.

Nu gaat ze al een hele tijd naar het kinderdagverblijf dus ze is nu gewent. Nu loopt ze zelfs voor mij uit naar binnen. Ze vind het leuk daar en komt met allemaal knutselwerkjes terug.

Toch vraag ik mij af of het wel goed is om zo’n klein meisje met geweld (want zo voel ik het) van haar moeder af te houden. Het voelt zo hard en gemeen aan.
Ook al weet ik dat ze vlak daarna weer lief speelt…
Dit is iets waar iedere moeder doorheen moet het losmakingsproces het is en klinkt hart ja. Toch denk ik als ze daar gewent is straks ook voor je uitloopt omdat ze het zo leuk vind daar.

Het komt allemaal goed. De leidsters zeiden in het begin tegen mij: Chantal: Nina huilt altijd maar een paar minuten en gaat daarna spelen en is het vergeten door de afleiding. Moeders hebben het er vaker moeilijker mee dan de kinderen zelf. Wij moeders lopen de rest van de dag ,met een rot gevoel rond terwijl de kinderen het naar zijn zin hebben. Groetjes chantal

Chantal

#4
quote:

Dit is iets waar iedere moeder doorheen moet het losmakingsproces het is en klinkt hart ja. Toch denk ik als ze daar gewent is straks ook voor je uitloopt omdat ze het zo leuk vind daar.

Dat lijkt mij ook, maar ze zit nu zowat 3 jaar op het dagverblijf en nu pas sinds 3 maanden begint ze hiermee.
Qua leeftijd is dit denk ik niet normaal…juist met 3 jaar zou ze wat losser moeten worden in plaats van eenkenniger.

#5

Is er misschien iets gebeurd op het kvd waardoor ze wat minder graag gaat? Andere leidsters of zo?Groetjes chantal

Chantal

#6

Ja, er wordt nogal wat geschoven op het dagverblijf. Mijn dochtertje hecht zich heel moeilijk aan anderen en is heel erg gesteld op structuur en regelmaat.

Helaas merk ik dat er erg veel nieuwe stagiares zijn of dat er invallers zijn. Ze is altijd bang voor nieuwe leidsters en tegen de tijd dat ze aan ze gewend is zijn ze alweer vertrokken.
Ze hangt heel erg aan de vaste kern, maar die kunnen moeilijk altijd maar werken speciaal voor Maaike.

Bovendien ben ik zwanger van de tweede, dat is natuurlijk ook veel verandering voor de kleine meid…

Misschien als we in wat rustiger vaarwater komen, dat het ook wat beter met haar gaat.
Maar tegen die tijd gaat ze ongeveer naar school…ik hou mijn hart vast…

#7

Misschien moet jij eens rondkijken naar een gastouder in plaats van een kdv.
Bij een gastouder heb je alleen tijdens vakanties dat je een ander hebt.

M.